Stroffelstien ter nagedachtenis aan Louis Cohen

Op donderdag werd in Damwâld aan de Hearewei de allereerste stroffelstien van Dantumadiel onthuld, ter nagedachtenis aan de 13-jarige Louis Cohen. Deze kleine, maar betekenisvolle gele gedenksteen werd geplaatst voor het huis waar Louis tijdens de Tweede Wereldoorlog ondergedoken zat.

Louis Cohen werd op 18 februari 1944 opgepakt tijdens een grote razzia en naar de gevangenis in Leeuwarden gebracht, waar hij zwaar werd mishandeld. Een paar weken later, op 11 maart, werd hij naar Kamp Westerbork gedeporteerd en op 18 maart naar Auschwitz, waar hij op 26 maart 1944 werd vermoord, op slechts 13-jarige leeftijd.

De onthulling van de stroffelstien vond plaats na een indrukwekkende bijeenkomst in de Hervormde Kerk, waar Jouke Dantuma, initiatiefnemer van de stroffelstien, het levensverhaal van Louis vertelde. Eli Schaap, een familielid van Louis uit New York, onthulde de steen.

Wethouder Rommy Kempenaar sprak enkele woorden en kinderburgemeester Luuk de Bruin droeg een gedicht voor.

Joods kind

In een wereld van oorlog en angst, een klein jongetje, een joodse jongen,
Vindt een moment van vrede in een droom van vrijheid en geluk,
Hij droomt van een wereld zonder haat en racisme,
Waar iedereen van elkaar houdt en vrij kan zijn,
Een wereld waar geen oorlog is, waar geen dierbaren meer missen,
Maar de droom vervaagt en de realiteit keert terug,
En het enige wat overblijft is een diepe zucht.

In een vergeten stad, een verlaten plek,
Zijn klaprozen met bruine modder besmeurd,
Het hart van de stad is verscholen en verkleurd,
En de herinneringen vervagen in de tijd,
Terwijl het vergif van de oorlog zich langs de huizen verspreidt.

De jongen kijkt naar de hemel,
En ziet de wolken die over de stad drijven,
Hij herinnert zich de klaprozen die hij eerder zag,
En de geur van bloemen die nu is verdwenen.

De jongen moet nu vechten voor zijn leven,
In een wereld van vernietiging en pijn,
Maar hij blijft vechten voor zijn droom,
En hoopt op een wereld waar hij weer gelukkig kan zijn,
Een wereld waar de zon weer schijnt,
En de klaprozen weer bloeien,
Een wereld die hij niet meer zal verliezen.

Helaas is deze droom voor Louis Cohen niet in vervulling gegaan

En dat is de reden waarom wij hier op dit moment staan.